Op een zondag ben ik uit Nederland vertrokken om aan deze nieuwe tour te beginnen. Nadat we van de gate naar de startbaan werden "getaxied" (we hadden al vertraging door late passagiers, ikzelf was ook redelijk laat J), vertelde de piloot dat de motoren niet gestart konden worden (KLM, Marcel bedankt!!). Dit schijnt nogal belangrijk te zijn om te kunnen vliegen. Een tijdje geleden hebben ze geprobeerd om zonder motoren met een Concorde te vliegen. Het resultaat is waarschijnlijk bij iedereen bekend. OK, dus we werden weer terug "getaxied" naar de gate. Nadat we ongeveer drie kwartier hebben gewacht, kregen we van de piloot te horen dat het probleem _waarschijnlijk_ was verholpen en dat hij een poging wilde wagen. Het was best grappig om al die nerveuze mensen te zien. Overigens had het probleem te maken met de airconditioningkleppen van de motor. De kleppen gingen niet meer open, en dan kan de motor niet draaien. Na een totale vertraging van ongeveer anderhalf uur, werden we uiteindelijk toch gelanceerd en waren we onderweg naar New York.

 

Aangekomen in New York (het was daar nogal warm in vergelijking met Nederland: 20-25 graden Celsius), ben ik naar de Summerfield Suites gebracht in New Jersey. Deze suites zijn op z'n minst alleraardigst. Ik weet alleen niet wat ik in mijn eentje moet met 2 tweepersoons slaapkamers, 2 badkamers, 2 strijkkamers, 2 toiletten, 3 televisies, 3 Nintendo's, een huiskamer, een keuken (volledig ingericht incl. Amerikaanse koelkast...) etc. etc. Deze suites zijn zeker groot genoeg om er met z'n tienen in te verblijven / slapen. Misschien dat ik wat ruimte kan onderverhuren... Iemand interesse??

 

Maandagmorgen moest ik even naar een meeting. Ironisch genoeg begon ik meteen met een 2 uur lange videoconferentie met België. Alsof ik daarvoor helemaal naar the States moet vliegen. Om 15.00 uur werd ik weer opgehaald om naar het vliegveld te gaan (New York - San Francisco). Natuurlijk had het vliegtuig weer vertraging (het vliegtuig dat nog aan "onze" gate stond kon niet weg). Toen we uiteindelijk toch allemaal in het vliegtuig zaten, was er weer een extra vertraging doordat de catering niet was berekend op het type vliegtuig. Eindelijk waren we klaar voor vertrek... stond er een file op de startbaan. Er waren zeker 25-30 vliegtuigen voor ons. Terwijl we rustig achter in de rij aansluiten, gaat er ineens een lichtgestoorde vrouw door het vliegtuig lopen. Er werd meteen omgeroepen dat iedereen moest gaan zitten met de gordels om. Schijnbaar had dat vrouwke daar geen zin in en dankzij haar moest het vliegtuig worden stopgezet wat tot gevolg had dat we onze "slot" verloren en andere vliegtuigen voor moesten laten gaan. Dit werd aan iedereen zeer luid en duidelijk overgebracht. Leuk om al die andere (Amerikaanse) passagiers te zien vloeken. Ik geloof dat de vrouw uiteindelijk aan haar arm in een stoel is getrokken. Gelukkig waren de vertragingen in beide gevallen slechts 1 uur, doordat de vliegtijd een stuk korter was dan wat er daadwerkelijk voor was gepland.

 

In San Francisco was het nog warmer dan in New York, zelfs om ongeveer 22.00 uur lokale tijd toen ik aankwam. Ik heb daarna meteen mijn huurauto opgehaald en ben naar het hotel gereden (Embassy Suites). Ik heb geprobeerd om in te checken, maar ik stond in het verkeerde hotel (hey, dat is niet grappig). Na nog eens een half uurtje te hebben gereden, kwam ik uiteindelijk toch in de goede Embassy Suites aan. Voor ongeveer 1,000 gulden per nacht, krijg je toch wel waar voor je geld (en uitzicht op de "Bay").

 

Dinsdagmorgen ben ik naar de plaats (San Mateo) gereden waar ik een cursus moest volgen. Nadat ik de verplichtingen had voldaan, ben ik terug naar het hotel gegaan. Een aantal Jeepvrienden die ik via verschillende Amerikaanse emaillijsten ken, had een berichtje achtergelaten dat ze een compleet "diner" voor mij hadden georganiseerd. Terwijl ik foto's vanuit het balkon van mijn suite aan het maken was, belde een andere Jeepvriend (Jim) mij in het hotel op. Ik heb met Jim onder andere "Hollister Hills" en "The Rubicon" in 1998 gereden. Hij bood mij ook een diner aan, maar ik heb hem ook maar uitgenodigd om te gaan eten met mijn andere Jeepvrienden. Voordat ik naar het restaurant ben gegaan, heb ik nog wat autopart stores bezocht, maar niets gekocht. Om 19.30 uur stond ik zoals afgesproken in "The Round Table Pizza" in San Carlos. De opkomst was tot mijn verbazing nogal groot (aangezien alles last-minute was geregeld): Seth, Dave, Jim, Paul, Marscha en Don waren komen opdagen, waardoor we toch met z'n zevenen waren. Allen hebben minstens 1 Jeep. De gesprekken gingen voornamelijk over het sluiten van Jeeptrails en specifiek over "Moab", "The Rubicon" en "The Dusy Trail". De dubbele jetlag ging om ongeveer 21.30 uur opspelen, en toen hebben we maar afscheid genomen.

 

Woensdagmorgen heb ik nog meer autopart stores bezocht, maar wederom niets gekocht. Nadat ik mijn huurauto heb weggebracht, ben ik op het vliegtuig naar New York gestapt. Dit keer zijn we wel op tijd vertrokken. Nadat ik terug ben gevlogen van San Francisco heb ik die woensdagavond eigenlijk alleen maar geslapen door zo'n jetlag. Donderdagmorgen was het tijd om een auto te huren. Normaal hebben ze bij het verhuurbedrijf verschillende opties, maar omdat ik geen reservering had gemaakt, moest ik het doen met een Pontiac Grand Prix. Achteraf gezien was dit helemaal geen slechte auto. Het was een nieuw model (een paar maanden oud) met genoeg ruimte en misschien een niet onbelangrijk detail: een 3.8 liter V6. Geloof me, die auto kwam wel vooruit. De auto was natuurlijk ook uitgerust met al die typisch Amerikaanse speeltjes en elektronische handigheidjes. Ik heb wel meteen een optie op een Grand Cherokee gelegd. Zo kwam ik de donderdag en vrijdag wel door. Zaterdag zijn er twee vrienden / kennissen overgekomen uit Nederland. We zijn daarna meteen naar Atlantic City gereden. Atlantic City (AC) is zeg maar Las Vegas van het oosten. Het is daar niet slecht vertoeven, maar Las Vegas is toch wel 500 keer zo leuk (al is het alleen maar door Crazy Horses Too...).

 

De "achterbuurten" van AC zijn niet de plaatsen waar je naartoe wilt gaan als het donker is. In tegenstelling tot deze buurten is de Boardwalk (aan zee) een stuk aantrekkelijker. In verband met een conventie was het niet makkelijk om een hotelkamer te vinden, maar ja, alles beter dan in een Jeep op de parkeerplaats van een supermarkt slapen. Nadat we in toch wel een typisch Amerikaans restaurant hebben gegeten (de Subway Series waren toen nog bezig en dat merkten we aan het publiek in het restaurant) hebben we ongeveer 8 casino's bezocht. De grootte van de casino's was toch wel te vergelijken met de casino's van Las Vegas, al vind ik dat er meer actie is in Las Vegas. De casino's pakken daar wat grootser uit (zoals boten die op de derde verdieping van een hotel varen). Ik heb deze avond gezondigd door niet te gokken (een teleurstelling voor veel van mijn vrienden, niet dat ik zoveel vrienden heb...).

 

Uitgezonderd de casino's is er niet veel in Atlantic City te beleven, dus we zijn zondagmorgen maar weer vertrokken. We zijn direct doorgereden naar New York City en hebben daar wat toeristische attracties bezocht zoals Broadway, 5th Avenue, Times Square, Madison Square, Saks 5th Avenue, Empire State Building, Rockefeller Center etc. We hebben de dag afgesloten in het ronddraaiend restaurant van het Marriott Hotel op Times Square (was maar op de 48ste verdieping, maar het uitzicht is toch wel de moeite waard).

 

Maandagmorgen was het weer tijd om te werken. Tijdens lunch heb ik eerst mijn Pontiac omgeruild voor de Jeep Grand Cherokee Laredo (WJ). Het is zeker geen slechte auto, maar ik zou zelf zo'n auto toch niet kopen. Ik had er iets meer van verwacht (comfort, luxe etc.). Verder heb ik tijdens de lunch mijn bezoekers ook nog naar een winkelcentrum (mall) gebracht en ben ik weer teruggegaan naar mijn werk. Na mijn werk zijn we meteen doorgereden naar China Town in New York. Ben daar met mijn nieuwe Jeep nog aangereden door een vrachtwagen, maar de schade was gelukkig beperkt. China Town viel een beetje tegen, zeker als je het vergelijkt met China Town in San Francisco. We hebben daar nog wel gegeten, maar zijn daarna toch maar weer snel naar mijn suite teruggekeerd. Door de World Series baseball was het nogal druk op de weg.

 

Postcards from New York City

 

Nadat ik dinsdag eerst naar het treinstation van New Brunswick ben gereden om mijn reisgenoten af te zetten (voor een trip naar Central Park in New York), ben ik naar mijn werk gereden. 's Middags rond een uur of vier heb ik ze weer opgehaald en zijn we naar Philadelphia, PA gereden waar ik naartoe moest voor een seminar. Bij aankomst in Philly zijn we eerst gaan rondkijken voor een poolkeu. Veel keuze was er niet, dus zijn we maar gaan eten. Daarna was het tijd om naar het hotel te gaan, in te checken en voor mij te slapen.

 

Woensdagmiddag zijn we na het seminar naar een winkel gereden waar biljarttafels, flipperkasten, jukeboxen, speeltafels etc. etc. werden verkocht en hebben we een poolkeu gekocht voor een vriend back home in The Netherlands. We zijn daarna meteen doorgereden naar Franklin Mills, wat een groot overdekt winkelcentrum met outlet stores is. In het winkelcentrum is een bar / ontspanningscentrum met de naam Jillian's. Dat is zeker een bezoekje waard. Je kan daar onder andere poolen, bowlen (onder neon lampen), computer spelletjes spelen etc. etc. We besloten om daar toch maar niet te gaan eten en terug te gaan naar Philadelphia downtown (we verbleven in de Marriott Courtyard Downtown tegenover het stadhuis van Philly). We hebben daar een taxi genomen naar een Braziliaans restaurant waarvan we het adres via een computer in het hotel hadden gekregen. Het Braziliaans restaurant viel nogal tegen en we hebben in een restaurant aan de andere kant van de straat gegeten (helaas heb ik Pat's steakhouse moeten laten schieten). Ik heb daar een typische Philly Cheese Steak Sandwich genomen en ik kan dat iedereen aanraden. Toen we eenmaal een muis door het restaurant zagen rennen, was het tijd om te vertrekken. De ober vertelde ons dat ze de muis voeren met overgebleven voedsel etc., maar ik vond het toch niet helemaal normaal.

 

Donderdagmorgen heb ik afscheid genomen van mijn reisgenoten en ben ik naar de tweede en laatste deel van het seminar gegaan. Gelukkig waren we om ongeveer 15.00 uur klaar en ben ik meteen doorgereden naar mijn hotel in New Jersey. De rest van de dag heb ik liggen slapen, ben ik wakker gebeld, heb ik eten gehaald en een beetje gegeten en heb ik weer heel veel geslapen. Vrijdag was weer een normale werkdag en ben ik 's avonds uit eten gegaan met mijn baas die ook uit België was overgevlogen. We zijn naar een steakhouse gegaan in New Brunswick (ik heb deze trip veel teveel steaks gegeten) en hebben daarna nog even wat gedronken in een lokale bar.

Nadat ik zaterdagmiddag een collega heb opgepikt, zijn we naar het vliegveld van Newark (in de buurt van New York) gereden. We zijn van daaruit naar Miami gevlogen (ongeveer 3 uur vliegen). In Miami was het ongeveer 35 graden en dat hebben we meteen gemerkt. Nadat we naar het hotel zijn gegaan, hebben we wat rondgelopen op de boardwalk (naast het strand) en hebben we al de faciliteiten van het hotel gecheckt. We verbleven in het Hilton Fontainblue Hotel wat direct aan het strand ligt en toch wel de beste faciliteiten heeft. Vooral het zwembad met de tropical style music beviel me wel. Miami is the place to be!! Rond 18.00 uur zijn we opgehaald door een businesspartner en zijn vrouw en zijn we naar een American Football wedstrijd gegaan in de Orange Bowl. Dit had ik zeker voor geen goud willen missen. Ik heb daar ontzettend veel foto's gemaakt en vind dit toch wel een van de hoogtepunten gedurende mijn trip. Nadat we twee quarters, oftewel een helft hadden gezien vonden we dat het tijd was om naar een restaurant te gaan (we hadden al genoeg touchdowns gezien). Tja, het terugkrijgen van de auto is toch wel een verhaal apart.

 

The Orange Bowl

 

Het stadion de Orange Bowl ligt in een dichtbevolkte Cubaanse woonwijk. De meeste bezoekers van het stadion parkeren hun auto in de achtertuin van de lokale bewoners, dus ook wij hadden onze auto in de achtertuin geparkeerd. De bewoners staan daar met bordjes langs de weg dat je je auto bij hun in de achtertuin kan parkeren voor een prijs tussen de 5 en 10 dollars. Onze auto stond dus ook bij wildvreemden in de tuin. Onze zakenpartner komt ook uit Cuba en hij en zijn vrouw spreken dan ook vloeiend Spaans. Overigens spreken meer mensen Spaans dan Amerikaans Engels in Florida. Veel verkeersborden, reclames etc. zijn dan ook in het Spaans. Terug naar het verhaal: voordat we de auto in de achtertuin hadden geparkeerd hebben we de eigenaren ongeveer 10 keer gevraagd of ze ons konden verzekeren dat we vroeg weg konden en dus de auto niet werd ingesloten door andere auto's. Elke keer hebben ze bevestigd dat het geen probleem was. Toen we dus na een helft terug bij de auto kwamen, bleek dat de auto was ingesloten door ongeveer 10 andere auto's. Natuurlijk hebben we er wel iets van gezegd tegen de eigenaar van de achtertuin, maar dat hielp ook niet veel. Hij en zijn familie hadden een groot feest bij de buren en wij zaten maar in de auto naar de football wedstrijd te luisteren totdat na de wedstrijd eindelijk de andere auto's weggingen. We hebben toch zeker anderhalf uur in de achtertuin gewacht. Na dit fiasco, hebben we in een Zuid-Amerikaans restaurant gegeten met een mooi uitzicht op Southbeach. Mijn collega en ik hebben daarna nog even rondgelopen op Southbeach en zijn toch wel tot de conclusie gekomen dat hier de jetset van Miami bij elkaar komt. Dit is toch wel een plaats waar ik wat dagen kan vertoeven. Southbeach is één van de andere hoogtepunten. We zijn wat bars en cafés afgegaan, hebben foto's gemaakt van Versace's huis en de trap waar hij dood is geschoten en hebben daarna een taxi terug naar het hotel genomen.

 

South Beach

Zondagmorgen hebben we een huurauto opgepikt en zijn we vroeg vertrokken om naar Key West te rijden. De huurauto was net als in San Francisco een Amerikaanse Mazda 626, uitgerust met een navigatiesysteem zodat je niet door de "slechte" buurten van Miami rijdt. De swingfunctie van de ventilator was toch wel het leukste speeltje op deze auto. We hebben ongeveer 2.5 uur gereden en daarna nog ongeveer een uurtje in Key West om te zien waar de strip etc. is. We zijn begonnen in de historische haven en zijn zo verder gelopen naar het meest zuidelijk punt van Amerika (90 miles van Cuba). We hebben daar toch zeker wel een 5 uur rondgelopen en wederom is dit één van de hoogtepunten. Ik weet zeker dat ik nog vaker in Miami en Key West terug zal keren. Voordat we terug naar Miami zijn gereden, hebben we in Key West nog in een alleraardigst restaurant gegeten met uitzicht op het strand, de haven, een zwembad etc. etc.

Ik heb altijd gedacht dat deze plaatsen alleen in films voorkomen. Het weer was deze dag wederom voortreffelijk (misschien wel te warm met ongeveer 35 graden Celsius) en het was nogal druk omdat dit de laatste dag van het Fantasy Festival was. Mensen doen rare dingen tijdens deze feesten. De trip terug naar Miami duurde iets langer dan verwacht door files. Natuurlijk zijn we daarna weer over Ocean Drive (Southbeach) gereden voordat we terug naar het hotel zijn gegaan.

Misschien toch geen Jeep importeren vanuit Key West

 

 

De maandag is er om te werken, dus hebben ik en mijn collega wat meetings gehad met een consultant. Nadat we in de middag klaar waren, heeft deze consultant / businesspartner ons naar de Everglades gereden waar we een trip hebben gemaakt met een airboat (een soort hovercraft met twee van die grote propellers). Dit is een ervaring die ik zeker iedereen aanraad. Ik heb daar zeker twee fotorolletjes opgeschoten van alligators, krokodillen, vogels etc. etc. Zo'n boottrip is zeker het geld waard. We zijn daarna teruggekeerd naar het hotel en nadat ik een douche heb genomen, zijn we terug naar Southbeach gegaan om wat te drinken in de populaire bars en hebben we gegeten in het restaurant van Gloria Estefan. Natuurlijk hebben we ook over Lincoln Drive gelopen en aangezien het snel laat wordt als je plezier hebt, zijn we maar terug gegaan naar het hotel.

  

The Everglades

Dinsdagmorgen hebben we nog ontbeten in een typisch Amerikaans restaurant (Wolvies) en toen was het toch wel tijd om naar het vliegveld te gaan om terug te keren in New Jersey. Vanuit het vliegveld van Newark zijn we doorgereden naar een outlet mall. Veel kinderen liepen daar rond om snoep te halen (in verband met Halloween). Ik heb nog wel wat kleren gescoord, en nadat ik mijn collega weer bij zijn auto had afgezet, ben ik terug naar de Summerfield Suites gegaan om te gaan slapen.

 

 

De opeenvolgende werkdagen heb ik eigenlijk doorgebracht als een saaie werknemer in Amerika. Ik ben nog een keer met mijn baas en zijn vrouw gaan eten, en ze vroegen of ik niet een paar dagen langer wilde blijven voor de marathon van New York. Zaterdag, de dag voor de marathon, ben ik samen met een collega naar een zeer grote outlet mall gegaan, net ten noorden van New York. Ook hier heb ik weer kleren gekocht. Daarna zijn we doorgereden naar West Point, het gebied waar Amerikaanse militairen worden opgeleid. Deze dag was er een reunie en een open dag voor familieleden. Het hoogtepunt was een American Football wedstrijd tussen de landmacht en marine. Terwijl we naast het stadion reden, hoorden en voelden we een aantal harde knallen. Ik dacht dat al de ruiten uit de Jeep knalden. Terwijl we om eens heen keken, zagen we aan de andere kant van een meertje een paar kannonnen staan, waaruit geschoten werd. Schijnbaar betekende dit het einde van de wedstrijd. Spectaculair kan ik wel zeggen.

 

De volgende zondag ben ik met een aantal collega's op de trein gestapt om naar New York te gaan voor de marathon. Dit is toch een hele belevenis. Het was aardig koud, maar door het schreeuwen en klappen (van anderen) krijg je het vanzelf warm. We hebben twee collega's aangemoedigd die meededen. We hebben eerst in de straten van New York gestaan en daarna ook nog eens in Central Park. Opvallend was het hoog aantal Nederlandse deelnemers. Na de marathon zijn we naar Times Square gegaan om een aperitief te nuttigen in de ESPN Zone. Daarna zijn we naar een Braziliaans restaurant gegaan om daar met nog meer collega's te gaan eten. Voordat we terug naar het treinstation zijn gelopen, hebben we nog even in een café gedronken en dart gespeeld.

New York Marathon 2000

 

De maandag was er dan om uiteindelijk na een dikke drie weken weer terug naar Nederland te vliegen. Ik heb mijn huurauto afgezet, ben daarna teruggegaan naar kantoor om daar met iemand anders een limousine te delen naar het vliegveld. Daar hebben we afscheid genomen aangezien hij naar België vloog en ik terug naar Amsterdam.